نکته تامل بر انگیز در مورد این مستند نگاه مصلحانه ایست که درآن وجود دارد و نسخه ای که در بطن کار برای برخورد با هنرمندان و بخصوص شجریان ارائه می دهد، این نگاه را تایید می کند......

این مقدار صداقت در گفتار و تعهد به واقعیت را باید به فال نیک گرفت و به فیلم در کنار استاندارد های بالای فنی اش اعتبار مضاعفی بخشیده است. از این حیث نیز باید او را به عنوان یک راوی صادق و منصف در سینمای ایران مغتنم شمرد....

آنچه که از فیلم تنگه ابوقریب بر پرده سینما دیده می شود، قرائت و روایت جدیدی از سینمای جنگ است که این عرصه را متحول کرده است. یعنی همکاری مبارکی که در این حوزه بین ملکان و توکلی رخ داده است، به خوبی نتیجه داده است. ملکان سال گذشته نیز فیلم ویلایی ها را برای جشنواره فجر داشت که آن هم به لحاظ مضمون و پرداخت کار متفاوت و قابل ستایشی در سینمای دفاع مقدس به شمار می رود. این روند نشان می دهد که او دانسته وارد این ماجرا شده است و گرایشی که به عرصه دفاع مقدس احساس می کند متعهدانه است....

این روزها دیگر همان قدر که خالی بودن صندلی‌های سینما امری عادی شده است، خیانت نیز همچون جزء لاینفکی از درام‌های سینمایی شده است و چه نسبت و رابطه‌ی عجیبی بین این دو برقرار است. هرچه فضای فیلم‌های ما در این سالها با این گونه مضامین گره بیشتری خورد، شاهد ریزش بیشتری از مخاطبان سینما شده‌ا‌یم. حتی همین ریزش مخاطب هم به فیلمسازان ما تلنگری نمی‌زند تا به خود بیایند و سینمای کشور را از ورشکستگی نجات دهند....